Jaan Tooming: „Teater kui saladus”. „Ilmamaa”, 2015. 173 lk. Jaan Toominga uus raamat on sõnumiselge ja -ühtne, samas tekstide žanri poolest eklektiline rännak teatrimaailma. Kogumik sisaldab memuaare,…
Ma ei tea, kas see on midagi üleüldist või hoopis isiklikku, et tajun aimeteoseid tihti väga poeetilistena. Lapsenagi juba sundis miski mind sageli võtma riiulist teose, mis oli…
MAREK TAMM: Mäletan, et kui lugesin paarikümne aasta eest ajakirjas „Akadeemia” su tõlgitud Richard Rorty artiklit „Pragmatism ja filosoofia”, siis mõtlesin, et seal manatud visioon „post-filosoofilisest” kultuurist võiks…
Jan Kaus: „Ma olen elus”. „Tuum”, 2014. 280 lk. Ma olen sattunud rumalasse olukorda. Mu lubadus arvustust kirjutada pärines kusagilt detsembrist, aga kirjutamine sai algusest peale sätitud…
* ma kirjutan sinule tätoveerimata inimene mul pole midagi uut öelda sinu jaoks on see uus muster * tule ja kallista puid tule ja kallista betoonposte tule ja…
Majaesisele täispargitud asfaltteele keeras ümber nurga tõsise ilmega vanem naisterahvas, see oli Katrin Laas, lonkav punastes kummikutes pensionär kolmandast trepikojast. Ta jõudis meesteni, kes istusid õlut juues pingil…
Kirjanikul ja teosel on vaja lugejaid, on vaja arvustusi ja tõlkeid. Mis aga kõigi teiste seast suudab välja paista, ei ole alati etteaimatav. See võib olla midagi, mis…
Liblika uni * ära loe silpe niigi on lühike viinakuupäev * kronksujalind tolle raagus vahtra ladvas kas sa mitte ei koorunud * nii väikesed lapsed nii…
Andrus Kasemaa: „Minu viimane raamat”. „Varrak”, 2014. 164 lk. Alguses tundub, et Kasemaa minategelane on Poeedirahust minema kolinud. Ruum on muutunud — luuleraamatute ja romaani „Leskede kadunud maailm”…
Mudlum: „Tõsine inimene”. ZA/UM, 2014. 199 lk. Ütlen kohe alguses ära, et mind ei seo Mudlumiga mitte miski. Ta pole minu Facebook’i-sõber, me pole käinud koos koolis,…